Οι καταρρεύσεις των αγορών δεν περιορίζονται σε μία μόνο περιοχή. Οι επιπτώσεις τους γίνονται συχνά αισθητές παγκοσμίως, καθώς οι διασυνδεδεμένες οικονομίες βιώνουν τις επιπτώσεις από τις χρηματοπιστωτικές αναταραχές στις μεγάλες αγορές. Ακολουθούν ορισμένες από τις σημαντικότερες παγκόσμιες καταρρεύσεις των αγορών και οι ευρύτερες επιπτώσεις τους:

1. Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 2008Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ήταν μια καθοριστική στιγμή στη σύγχρονη οικονομική ιστορία. Ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έσκασε η φούσκα της αγοράς ακινήτων, οδηγώντας στην κατάρρευση μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως Lehman Brothers. Η κρίση εξαπλώθηκε γρήγορα παγκοσμίως λόγω της διασύνδεσης των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών. Οι χρηματιστηριακές αγορές σε όλη την Ευρώπη και την Ασία υπέστησαν τεράστιες απώλειες και το παγκόσμιο εμπόριο μειώθηκε κατακόρυφα.
   Στην Ευρώπη, η κρίση αποκάλυψε αδυναμίες στα χρηματοπιστωτικά συστήματα αρκετών χωρών, κυρίως με τη μορφή της Ευρωπαϊκή Κρίση Κρατικού Χρέους. Πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν σημαντική έκθεση σε αμερικανικά στεγαστικά δάνεια, γεγονός που οδήγησε σε απότομη μείωση του τραπεζικού δανεισμού και της οικονομικής δραστηριότητας. Η παγκόσμια κρίση οδήγησε σε εκτεταμένη ανεργία και υφέσεις, αναγκάζοντας τις κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΕΚΤ, να εφαρμόσουν έκτακτες νομισματικές πολιτικές, όπως η μείωση των επιτοκίων σχεδόν στο μηδέν και η έναρξη ποσοτική χαλάρωση προγράμματα.
   
   
2. Μαύρη Δευτέρα (1987): Μαύρη Δευτέρα, Στις 19 Οκτωβρίου 1987, οι χρηματιστηριακές αγορές σε όλο τον κόσμο κατέρρευσαν μέσα σε μία μόνο ημέρα. Η αμερικανική αγορά μειώθηκε κατά 22%, με παρόμοιες μειώσεις να παρατηρούνται και σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και της Ασίας. Η κατάρρευση προκλήθηκε από έναν συνδυασμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των αλγορίθμων συναλλαγών μέσω υπολογιστών, της υπερτίμησης και του πανικού των επενδυτών. Στη συνέχεια, οι ρυθμιστικές αρχές παγκοσμίως εισήγαγαν μέτρα όπως διακόπτες κυκλώματος για να αποτρέψετε μελλοντικά ατυχήματα από το να διογκωθούν σε μορφή χιονοστιβάδας.
   Ενώ η παγκόσμια οικονομία ανέκαμψε σχετικά γρήγορα, η Μαύρη Δευτέρα ανέδειξε την αυξανόμενη επιρροή του ηλεκτρονικού εμπορίου στις παγκόσμιες αγορές και την ανάγκη για πιο ισχυρή χρηματοπιστωτική ρύθμιση.
3. Ασιατική Οικονομική Κρίση (1997)Ενώ αυτή η κρίση ξεκίνησε το Σιάμ λόγω της κατάρρευσης του νομίσματός της (του μπατ), οι επιπτώσεις της έγιναν αισθητές σε όλο τον κόσμο. Καθώς οι επενδυτές έχασαν την εμπιστοσύνη τους, τα νομίσματα και οι χρηματιστηριακές αγορές σε όλη την Νοτιοανατολική Ασία-συμπεριλαμβανομένου Μαλαισία, Ινδονησία, και Νότια Κορέα—βίωσαν μαζικές εκποιήσεις. Η κρίση οδήγησε σε υφέσεις σε αυτές τις χώρες και απαίτησε διεθνή παρέμβαση από θεσμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για τη σταθεροποίηση των πληγεισών οικονομιών.
   Αν και επικεντρώθηκε στην Ασία, η κρίση επηρέασε το παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις, καθώς οι πολυεθνικές εταιρείες και οι επενδυτές στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μείωσαν τις δραστηριότητές τους στην περιοχή. Οι επιπτώσεις των αλυσιδωτών φαινομένων υπογράμμισαν τη διασυνδεδεμένη φύση της παγκόσμιας οικονομίας, όπου οι περιφερειακές κρίσεις μπορούν να έχουν εκτεταμένες συνέπειες.
   
   
4. Η Μεγάλη Ύφεση (1929–1939): Το Το κραχ της Wall Street του 1929 σηματοδότησε την έναρξη του Μεγάλη Ύφεση, μια δεκαετή οικονομική ύφεση που είχε σοβαρές παγκόσμιες επιπτώσεις. Η κατάρρευση της χρηματιστηριακής αγοράς των ΗΠΑ οδήγησε σε τραπεζική κρίση, μαζική ανεργία και απότομη συρρίκνωση του παγκόσμιου εμπορίου. Επηρεάστηκαν χώρες παγκοσμίως, με την Ευρώπη να βιώνει υψηλή ανεργία και βιομηχανική παρακμή. Η Γερμανία, η οποία ακόμη ανακάμπτει από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, επλήγη ιδιαίτερα σκληρά, οδηγώντας σε πολιτικές αναταραχές και άνοδο του εξτρεμισμού.
   Σε απάντηση, κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εισήγαγαν προστατευτικούς δασμούς και μείωσαν το διεθνές εμπόριο, επιδεινώνοντας περαιτέρω την παγκόσμια ύφεση. Οι συνέπειες της Μεγάλης Ύφεσης αναμόρφωσαν τις παγκόσμιες οικονομικές πολιτικές, οδηγώντας στη δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως το Παγκόσμια Τράπεζα και το διεθνές νομισματικό ταμείο για την αποτροπή μελλοντικών παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων.